Eflatun

Salih Acar’a saygı…

Yıllar önce gökyüzünün eflatun, pembe,mavi ve gri tonlarında olduğu bir tablo aldım. İlkokuldan başlayarak bana gökyüzünün mavi olduğu öğretilmişti, tüm şiirler, şarkılar, hikayeler mavi gökten bahsediyordu. Tabloyu aldığımda şehir merkezinde binaların arasına sıkışmış beyaz ya da gri bulutların böldüğü, bazen mavi, bazen gri, bazen de hava kirliliğinden sarımsı bir gökyüzü altında yaşıyordum. Istanbul silueti ardında batan güneşi izlemenin ayrıcalık olduğunu farkettiğim yıllar güneşin gökyüzünü sarılar, turuncular ve kırmızılarla boyayabileceğini de öğrendiğim zamandı. Bu tablodaki renkler gerçek olamazdı ama ön plandaki zarif kuşların parlak mavisi ile o kadar güzeldi ki, duvarımda olmalıydı…
Yıllar yıllar geçti, ben Ballıca’ya taşındım, tablom yeni evimin duvarına asıldı. Doğuya bakan evimde bu kez güneşin doğuşunu izlemeyi öğrendim, tepelerin, ormanın üzerinden doğan güneşin… Yine sarılar, yine turuncular ve yine kırmızılar ama hergün ayrı tonda, ayrı parlaklıkta.
Bir sabah karşımdaki görüntüye inanamadım. Yıllardır seyrettiğim tablonun ressamı gibi ben de eflatun bir gökyüzüne uyanmıştım. Eflatun kırmızı, mavi ve beyazdan tuvalde oluşturulmuş bir renk değildi, gerçekti, doğada yerini bu en büyülü anı daha büyülü kılan tonlarla almıştı.
O günden sonra artık güneşin doğuşunu kaçırmamaya çalışıyorum. Özellikle bahar aylarında; mevsimler değişirken güneşin de gökyüzünü farklı farklı renklere boyadığı dönemlerde, belki bir başka doğa üstü renge rastlarım umuduyla erkenciyim artık…

Ballıca Kasım 2011


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Köy gibi kalmış bir köy : BALLICA

Resim
Eskiden Pendik Köylerine giden TEM’in altından geçtikten sonra kıvrılarak devam eden köy yolunun İstanbul Park’ın açılmasıyla geniş bir bulvara dönüşmüş olması buralara uzun zamandır gelmeyenler için hoş bir sürpriz. Artık Pendik’in köylerine ulaşmak eskisi kadar zor değil… Ballıca Köyü’ne iki şekilde ulaşmak mümkün; dilerseniz Ballıca – Kurtdoğmuş sapağından takiple, tarlalar ve yeşilin içinden köye ulaşırsınız ya da İstanbul Park’ı da görmek istiyorum derseniz o geniş bulvardan devam ederek sonraki sapağı kullanırsınız. Bu ikinci yol sizi yoğun yeni yerleşim alanları arasından geçirecek ve sağınızda İstanbul Park, solunuzda Okan Üniversitesi Kampüsü olmak üzere Ballıca Bulvarı’nı izleyerek köye ulaşmanızı sağlayacak. Her iki yolun sonunda da kendinizi ormanlar ve yeşilin içinde bir köyde bulacaksınız; Ballıca Köyü… 400 yıllık bir yerleşim alanına kurulu Ballıca’nın bugünkü köy olarak kurucuları 1927 yılında buraya yerleşen Yörükler ve Bulgar
Devamı

Hollanda’nın başkenti neresidir? Amsterdam? Den Haag-Lahey?*

Amsterdam 12. Yüzyılda Amstel ırmağının kıyısına kurulmuş küçük bir balıkçı köyüyken bugün Hollanda’nın en kalabalık şehri… Amsterdam’a ilk gidişim lise yıllarındaydı. Halam ve kuzenimin İstanbul’dan başladıkları bir Avrupa turuna Paris’ten katılmıştım, turun Paris sonrası duraklarından biri de Amsterdam’dı. Şehirde sadece bir gece geçirebilmiş ancak yaptığımız o ışıltılı kanal turundan sonra kendime ve Amsterdam’a, tekrar geleceğim sözü vererek ayrılmıştım oradan. Sözümü ancak 21 yıl sonra yerine getirebildim ve sonraki yıllarda bu şehir adeta ikinci şehrim oldu. Amsterdam’ı benim için bu kadar cazip kılan ne derseniz , bence en önemlisi dilencisi dahil herkesin İngilizce konuşuyor olması. Şayet bu dilde kendinizi ifade edebiliyorsanız orada başka bir dilin – dutch-hollandaca –konuşulduğunu fark etmiyorsunuz bile… Kanalların farklı kıldığı şehir biz İstanbullular için bir ilçe büyüklüğünde ve yürüyerek gezmek mümkün. İlk gün mutlaka
Devamı

KAPI

Resim
KAPI Sabah Ballıca ormanında yürürken bir kapı gördüm... Kedilerle yaşamaktan olsa gerek "merak kediyi öldürür" sözünü yok sayarak açmaya çalıştım.... paslanmış kilidi itiraz etse de ısrarlarıma dayanamadı ve ortama hiç uymayan bir gıcırtıyla sessizliği böldü. Günün aydınlığına meydan okuyan bir karanlıkla karşı karşıya kaldım... Kedice mi davranmalı, insanca mı bilemedim. Kalp atışlarımı beynimde duyarak durdum, sakinleşmeyi bekledim ve insanlığım ağır bastı. "Fenersiz, ışıksız ne işim var bu kovukta" diyerek geriledim. Bugün cesaretim yetmedi diyerek macerayı erteledim....* *Bir roman kahramanı bu anı ertelemezdi demek ki benimki bir paragraf kahramanıymış...
Devamı